Pazar günü öğlen sıcağında, güneş tam tepede iken görevli arkadaşlarla Atatürk Havalimanı’nda buluştuk ve Kahire uçağının inmesini bekledik. Zaman geçtikçe heyecanımız katlandı ve yetimlerle geçireceğimiz zamanı nasıl değerlendireceğimizin hayalini kurmaya başladık. Ta ki çocuklar bekleme salonuna girinceye dek. Yüzlerinde ki sıcacık gülümseme kalplerimiz eritti ve ben de şaşkınlığa sebep oldu. Bu kadar samimi bir buluşma hayal etmemiştim. Bilemiyorum belki şaşkınlık, korku ve hayret. Fakat onların gözlerin cesaret, sevgi ve özgüvenden başka bir şey yoktu. Birlikte olduğumuz 10 gün içinde bu 3 duygunun çemberi içindelerdi. Bir an olsun aşırı davranış sergilemediler.
3 kız yetim İHH’nın Gazze şubesinden Yetim Buluşması’na gönderildi. Dikkatle seçilen bu çocuklar savaşın çocukları olmalarının da verdiği bir olgunlukla, onlara verilen tüm sorumlulukları başarıyla yerine getirdiler. Halkımızın onlara gösterdiği yoğun ilgiden kimi zaman şaşkınlık, kimi zaman heyecan, kimi zaman ise yorgunluk hissettiler. Ama misyonlarının bilincinde olduklarını da gösterilen ilgiye sevecen ve umursar bir tutumla karşılık vererek gösterdiler.
Yetim kızlarımızın en küçüğü Meryem… ışıl ışıl parlayan gözleri hakkında varılan yargılara meydan okuyor. İsyankar ruhunu her fırsatta gün yüzüne çıkartmasına rağmen yüzünden gülümseme hiç eksik olmuyor.
Melek… Mavi Marmara’da kalabalığa attırdığı Türkçe sloganlarla cesaretin ve özgüvenin yetim bir kız çocuğuyla buluşmasının en muhteşem örneği… Şehit olan akademisyen babasını her defasında söylemleri ve hareketleriyle gösteriyor. Baba kelimesinin geçtiği her yerde gözyaşlarını gizlemeye çalışıyor. Yetim Buluşması’nda okuduğu şiirde geçen ياابي لا تتأخر (ey baba, sakın gecikme) cümlesi geçtiğinde içleniyor…
Zeynep… Sergilediği sempatik hareketlerden dolayı ilgi odağı haline gelen yetenekli kızımız, Gazze de okulunda tiyatro eğitimi alıyor. Şekilden şekile girerek çevresindekilerin gönlünü fethediyor. Gazze’de tiyatro dersi de mi veriliyormuş sorusunun en güzel yanıtı olan biricik kızımız …
En nihayetinde dolu dolu geçirdiğimiz 10 günün sonrasında durup arkama baktım ve dedim ki; çocuklar eğlendiler mi eğlendiler. Kahkahaları arşı alayı çınlattı mı çınlattı. Başka söze ne hacet!!
Allah yetim giydirenleri muvaffak kılsın.
Filistin’in Ablası
BAB-UL AMMAN 